Ja water doet wat met me

Mijn mams vertelde mij dat ik altijd al van water heb gehouden. Ik was dol op in bad gaan, sprong in elk meer om te zwemmen en ik was het blijste kind wanneer we naar het zwembad gingen. Wij woonden op de Veluwe en daarom waren het vooral plassen en zwembaden waar ik in rondzwom. En elk jaar gingen we met mijn paps naar Friesland om daar van de boot te springen dagen in de Friese wateren te zwemmen. Dat allemaal vind ik nog steeds prachtig en heerlijk.

En zo heel af en toe gingen we naar mijn tante die in Wassenaar woonde. Dat was fantastisch omdat we dan ook altijd naar het strand gingen. Oh wat heerlijk, hele dagen in de golven, tukje tussendoor in de zon en dan nog meer zwemmen en gieren van de lach. Nog niet eens die zandkastelen bouwen, dat was wel leuk, en toch ging het mij vooral om het gevoel dat de zee mij gaf. En nog steeds geeft.

Het was één van de redenen waarom ik nu bij Den Haag woon. De zee maakt dat ik meer voel. Een groter geluk ervaar. Ik ben er als de zon schijnt, als het koud is, als het druk is en als er niemand is. Ik loop over het strand en fiets door de duinen. En elke keer, echt elke sta ik stil bij hoeveel ik er van houd. En dan kriebelt het in mijn lijf en voelt het alsof de energie als een wervelwind door mij heen gaat.

Als ik me minder lekker voel adviseert’ mijn man me ook altijd naar de zee te gaan: “Lief, ga anders lekker even naar het strand en de duinen.” En altijd merkt hij verschil als ik thuis kom.

Een kleine variant van de zee is trouwens elk ander water van kanaal tot meer, van plas tot rivier. Ik leef op.

Ik waardeer het enorm dat ik deze grote liefde herken, en dat ik weet dat bij water in de buurt zijn me goed doet. Hier gaat mijn energie stromen, word ik rustig en voel ik me gelukkig. En ik zoek het zo vaak mogelijk op.